گنگیں ارواح

مروچی بلوچستانءِ آجوئی شستُمی60 سالروچ اِنت ۔

بلوچاں ھمے آجوئیءِ اوّلی روچءَ بلوچستانءِ نام بدل کتگ ءُ “

بلوشتان ” کتگ ءُ بلوچ “ بلوک ” بلوچی “ بلوکی ”

ءُ بلوکی ” باروءَ  گشاں کہ بلوکی ءِ تہا ھشتاد درسد اِنگلش

لبزدیگے دہ درسد اُردو  ءُ دہ درسد پارسی گال اَنت

مروچی شست سالءَ رند آ سرجمیں کوھنیں دود ءُربیدگ ءُ نام ءُ

زبان شمشتگ اَنت اِش ، پرچی کہ اِیشان آجوئی ءِ اوّلی

روچءَ سوگند اِش وارتگ کہ  کس آ گوستگیں زبانءُ دودءُ نامءَ یات

مہ کنت کہ پیسریگیں دودمانءُ زبانءَ مارا ھچ نہ

داتگ بائد پھک یل کنگ بہ بنت ،

نی  کہ ھر چکّے مات لاپءَ درکیت گپّ شروع کنت گڑا آ بلوچی

نہ کنت بلکیں آ “ بلوکی ” کنت ،

بلے خیر مروچی “ بلوشتان ” ءِ جشن ءُ سُور اِنت  “ چون سُور مہ

بیت !

شھیداں وتی ھوناں گوں مئے بانوریں بلوشتان ” رجینتگ ۔

مرچی دُگنیاءِ کُنڈ کُنجءِ ملکانی مُراد باتی کاگد ءُ گوانک پیداگ اَنت

کہ “ بلوکاں ” بلوشتان ءُ بلوکی ” شھدیں زبان  مراد بات َ۔۔۔۔

یک گپّے اِدا گُشگ کرز اِیت کہ بلوکانی تہا لھتے مردم انگت

درکیت کہ آ وتارا “ بلوچ ” گُش اَنت  وتی ملکءَ “ بلوچستان ” گُش

اَنت ءُ وتی زبانءَ “ بلوچی ” گش اَنت ،

بلے اِیشاں وتی “ بلوچی ” سک سک شمُشتگ اِیوکا نام اِش یات

اِنت “ سوگند ” بلائیں چزے !

اِے بھتاورانی تہا من ھوں گوناں کہ “ بلوکی ” ءِ کوھنیں ءُ بندری

نام “ بلوچی ” بوتگ ءُ نی بدل اِش ءُ بے خیال اِش کرتگ ۔۔۔

ھنچو مروچیگیں روچ ما وشی ءُ شاتکامی ءُ یک ءُ دومی ءِ مراد

باتی دیگءَ گواز اِینت ۔

جوانیءَ بگر تاں انیّ منی پیریءَ من یک ھیلے مھرکم داشتگ کہ

شپءِ شامءَ رند پہ نیم ساعتءِ وستہ ڈنّ درکایاں

ترّاں پاد جناں ! ھمے سوب اِنت کپ من تاں ھما روچیءَ بگر

تنجری جان سلامتاں منی سُدءُ سما ھوں سک خراب نہ اَنت ۔

منی لوگ “ چیدگی ” ( مندءِ کوھےءِ نام اِنت) کوہءِ پُشتہ بودیگءِ (

بودیگ ” مندءَ کوہ کورے ) نّزیک اِنت”

بلے آجوئی ءَ رند ھم بازیں کوہ پُروشگ بوتگ اَنت ءُ باز مزنیں

کوہ تاں اِنگت مِک اَنت  کوھانی پُروشگءِ اصلی سوب

مئے آبادیءِ ودّگ  ‘ مئے شمار زانتانی قول اِنت کہ مئے آبادی

ھندوستانءِ آبادیءِ حدّ ءَ سر اِنت ۔

چزے سالءَ رند ھندوستانءِ آبادیءَ گوں ھمسر بیت اِنت ۔

مرچی ھنچو وتی ھرروچی ھیلءِ زورءَ ڈنّ ءَ دراتکاں ؛ مرچی

اِرادہ اوں کرت کہ مرچی یک کوھی سرا رواں ءُ گوں

گواتءَ گوازی کناں ‘

“ چرتءَ کپتاں کہ تو اِے پیریءَ چطور کوہءَ سر کپ ئے ”

بلے مھرکمیں اِرادہ ءَ کس داشت نہ کنت ‘ منی اِرادہ مھرکم اَنت ۔

گڑا چیدگی کوہءِ سرا روان کت ءُ دم کنان کت تاں کوہءِ نیمءَ لکّ

کپتاں”

بلے چاراں منی چم سیاھی آرگاینت منی پیری وتءَ پیش دارگااِنت

، چمانی تہاری ودّان بیت ‘ منی اِرادہ کمو نزور بوت گڑا پہ دم

کشگءَ کمے نشتاں اِرادہ کرت کہ نی بُرزترا نہ رُواں ۔

اَناگہ کُچکاّنی اُلاّسگ ”ءِ توار چست بوت ۔

من کسانیءَ اِش کرتگ کہ کُچک وھدے اُلاس اَنت بزاں کہ

ارواحے گندگاینت جنّاں گندگاینت ۔

ھمے چرتان تاں کہ یک اناگہءَ رُژنائی یے شھمت کہ گنداں یک

مردے شالے پتاتگ ئے دراج گردنءَ  برز بالادءُ قد اِنت عینکی

چمءَ اِنت سک پریشانءُ بے  تاھیرءُ ناراض اِنت منی دیمءَ

اوشتاتگ

یاھدا اِے کے  بوت ؟ منءَ تُرسءَ چیں گیش اَجکہی بوت ۔

راستیںءُ چپی دستاں وانگی اَنت وانگیانی تہا یک کتابے ءِ نام گوں

عربی ءُ فارسی آباں ” سید گنج “ بنشتہ ءَ اِنت

ءُ دومی دستءِکتاب ءِ نام ” بلوچی سیاھگ راست نبیسگ “ بنشتہ

اِنت ۔

دلءَ خیال اَتک کہ اِے بیت  کہ بیت گڑا ” گاریں زبان ” بلوچی “ءِ

کھنیں بلدکارءَ بلوچی کوھنیں رھبند جوڑ کنوکءُ سرخیل “

سیدظھور شاہ ہاشمی “ ءِ ارواح بیت

بلّے تُری منی چکّءُ نیماسگ بے خیال ا۔نت بلے من بے  ترانگ

نیاں ۔

گڑا منی جُست کنگءَ چیں ساری ” سید “ ءَ وتی گپّ دیگے گنگیں

زبانیءَ چو درشان کت “ آ زبان بگندے

بلوکی ءِ  کوھنیں دُروشم “ بلوچی “ بہ بیت ۔

منی نام ” سید “ اِنت من پدا وتی سوگندءَ تئی دیما نوک کناں   ۔۔

سیدءَ اِے وڑا سرجمیں مذھبانی کتابانی  نامءِ گرگ شروع کت ۔

سَوگند پہ اَزل دانکءَ سَوگند پہ اَبدگال

سَو گند   پہ   آریپں    کتابانی  نِبشتار

سَوگند پہ ندکارے کہ ھاوندءِکلم کش

سَوگند وراں پہ وتی نام گپتگیں ندکار

سوَگنِد پہ زردُشتءِ اَوَستاءِ  نمسکاں

ھرگال ئے پہ آریائیاں رھدربرءُ رھدار

سوگند پہ ” مھا بھارت “ ءُراماین “ ءُ گیتا

سَوگند پہ بُدّھاءِ ” دھمپد “ ءِ گُپتار

سَوگند پہ تورات نہ برگشتگیں اِنجیل

سوگند پہ داؤدءِ اَزل زیملیں مزِمار

سوگند پہ سُلیمانءِ شھنشاھیں کلام

سوگند پہ ایوّبءِ گوں شھزانتیءِ شُگرار

سَوگند پہ قرآن المّیءَ برجمءُ سرجم

بے جیڑہءَ آریپں کتابانی سَلھکار

سوگند پہ وھّابءِ ھُدا منّیءَ زگریں

سوگند پہ نریں اِبن سعودءِ ترسیں الگار

راجے کہ بہ بیت گنگ نہ مان اِیت نہ مان اِیت

مان اِیت پہ اَدارُکے بزاں زندگءَ مُردار

راجے کہ بہ بیت گنگ نہ مان اِیت نہ مان اِیت

مان اِیت پہ اَدارُکے بزاں زندگءَ مُردار

من اِیوکا  ” لبز “ سید “ ءُ مذھبانی کتاب ءُ ناماں سرپد بوتاں بس

بلے آئیءِ خیالاں من گنگاں منی خیالاں آ گنگ اِنت بگندے من

گنگاں

چی گُشگااِنت من ھچ سرپد بوگا نیاں

من بلوکی زبانءِ تہا وسّرا گشت ‘ توچی گشگائے ؟

آ ھم سرپد نہ بوت کہ من کجام زبانءَ گپّایاں  ۔ پرچی کہ کوھنیں

بلوچیءُ انوگیں بلوکیءَ باز فرق اِنت

گڑا من دست سُراِینت کہ ما اِشاراہءِ سرا  گپّ کنیں ‘

سیدءِ ارواحءَ دستءِ سُرینگ ءَ بِنا بوتءُ وتی زبانی دست داشتءُ

یلہ کت  ءُ لنکُکئی منی نیمگا دراج کت

من ھمنچو سرپد بوتاں کہ بزاں وتی لِلِک ( زبان )ءَیلہ مدئے اِت ءُ

شما زبان چیہ یلہ داتگ ۔

من ھمے گپّے سرپدیءِ جھدءَ تاں کہ “سید ” ارواح گار بوت ۔

منءَ اِنچو ارواح آیگءَ تُرس نئیتک  ‘ اِنچو کہ ائیءِ روگءَ اَتک

گڑا ھمے سوبءَ من بے ھوش بوتءُ تُستاں ءُ لیٹ وراں جَھلادیءَ

کپتاں ‘‘‘‘ رند نزاناں چی بوت ۔

من ھمیش اِنت مروچی دو روچ اِنت بود کتگ منی سر کمو ٹپیگ

اِنت ءُ دستءَ چگردی کُنٹگے پُترتگ

بلے ھداءِ شگر اِنت من گھتراں ءُ   ” مند “ءِ مستریں بیمارجاہ

زیرءِ علاجاں ءُ منی چکءُ نیماسگ منی چارگءَ اَتکگ اَنت ۔ منی

مستریں نیماسگ ” یحٰی موشٰی “ اِیشیءَ ھر وھد وتی لپٹوپ گون

اِنت ءُ ھر وھدءَ  ” باسکانی دیوان ءَ “ گُلائیش اِنت ۔

پیسرا من وت ” باسکانی دیوانءِ ممبر بوتگاں ءُ اَنُوں منی

نیماسگ   ” یحٰی موسٰی “ باسکانی دیوانءِ ممبر اَنت

اِے گپّ من وتی نیماسگ ” یحٰی موسٰی “ پرماتگ کہ اِیشیءَ ٹآئپ

کنءُ باسکانی دیوانءَ بدے

اُمیت اِنت شما اِیشیءِ وانگءَ رند پگر کن اِت  ءُ سید ءِ گپّاں من ھم

سرپدکنائین اِت ۔

منی اصلی نام ” یحٰی کوثر سید جلال خان جلائی زی اِنت

شما حیران  مہ بئے من چو عربانی وڑا وتی نام نیماسگءَ پَر کتگ ۔

شمے نزانتکاریں : یحٰی کوثر

نبشتہ کنوک         : یحٰی موسٰی